Uzaklarda, çok uzaklarda... Okyanusun tam ortasında bir ada varmış. Bu adaya sadece bir mevsim hüküm sürmekteymiş. Çöl kurusu mevsimi gündüzleri kavurucu, geceleri ise çok soğukmuş.  Minderos, yıllardır iki farklı çetenin bitmek bilmeyen savaşlarına ev sahipliği yapmış, güzelliği ile göz kamaştıran, bazen de volkanik patlamaları ile ada sakinlerinin yüreğini hoplatan şirin bir adaymış.   

   Adanın batısına Keskintüy çetesi, doğusuna ise Çarliston çetesi hakim olduğu için, adanın tam ortasına sınır çizilmiş. Ancak hasat dönemlerinde, yapılan anlaşma gereği sınır çizgisinden geçişler serbest olurmuş. Çünkü adanın doğusunda yetişen buğday batıda yaşayanlar için, batısında yetişen sebzeler ise doğudakiler için hayati öneme sahipmiş. Keskintüy çetesi horoz ve tavuklardan oluşuyormuş ve lideri de horoz Yesto'ymuş. Çarliston çetesi ise kertenkelelerden oluşuyormuş ve liderleri Kopukkuyruk Hokeyto'ymuş.

   Hava kararmaya başlamış, ada sakinleri dondurucu soğuktan korunmak için evlerine gitmiş ve sobalar yakılmış. Yorgun geçen günün ardından Yesto dinlenmeye çekilmiş. Halsizlikten tüyleri iyice yıpranmış, o eski ve gösterişli halinden eser kalmamış. Meydanda dolaşırken bütün tavukların iki kez dönüp baktığı ve üçüncüde aşık olduğu horozu artık at sinekleri bile görmezden gelmeye başlamış. Çetenin liderliğini yıllardır kahramanca sürdürmüş ancak yaşlı ve çelimsiz olması çetedeki itibarını her geçen gün azaltıyormuş. Yürürken yaşlı tüyleri arkasından kopuyor, bu duruma şahit olan tavuklar ve civcivler ise alaycı bakışlarını saklamak için kanatlarıyla yüzlerini kapatıyormuş. Yesto, bu alaycı bakışlara çok üzülmesine rağmen kendisini çetesine adamaya devam etmiş, çete savaşlarında hep en önde savaşmış.

  Sabah olmuştu. Çalar saat horoz, öterek herkesi uyandırmıştı. Yesto yataktan kalkıp duşa girmiş, tam o sırada kardeşi Bistro gelmişti. Bistro, abisine seslenerek:

-Abi ne olur kurtar beni bu sefer başım büyük belada, diye haykırıyordu.

Yesto köpüklü köpüklü duştan çıkmış ve Bistro'ya neler olduğunu sormuştu. Bistro:

-Hokeyto beni kız kardeşiyle buğday ambarında bastı, şimdi her yerde beni arıyor, dedi.

   Bistro yıllardır Hokeyto'nun kardeşine aşıktı ve bu aşk yüzünden bir çok horoz, tavuk ve kertenkele hayatını kaybetmişti.

  Yesto üzerindeki köpükleri havluyla temizleyip hemen çeteyi toplamıştı. Bistro'nun cezasını vermek için yeterince zamanı yoktu, olası bir saldırıya karşı hemen hazırlanmaları gerekiyordu. Çete gerekli silahları alıp sınıra doğru ilerledi. Sınıra vardıklarında, horoz kuyruğu tüyü ile toprağa saplanmış bir not gördüler. Notta; ''Hasat döneminde olduğumuz için bu seferlik Bistro'yu affediyorum. Eğer bir daha bunu yaparsa hasat-masat demem topunuzun köküne kibrit suyu dökerim.'' yazıyordu. Bu duruma çok sinirlenen Yesto, kardeşinin cezasını vermek için hemen eve döndü. Döndüğünde kardeşini hizmetçi tavukla yatağında gördü. Öfkesi ikiye katlanan Yesto, kardeşini kuyruğundan tutarak arka odaya götürdü ve sandığın içine koyup kilitledi. Bistro çok yalvarmasına rağmen, Yesto onu çıkarmadı. Hizmetçiyi ise kovdu ve bir daha buralara gelmesi durumunda onu öldüreceğini söyledi.

   Saat oldukça ilerlemişti. Yesto kahvaltı bile yapamamıştı. Mutfağa gidip, biraz tarçınlı buğday ezmesi yedi ve köpüklerden dolayı yapış yapış olan tüylerini kolonyalı mendil ile temizledi. Zaten yaşlı olduğu için oldukça az tüyü vardı ve tüyleri dökülmesin diye çok az yıkanıyordu. Her duşa girdiğinde yüzlerce tüyü dökülüp heba oluyordu. Doktorun verdiği tüy dökmeyi önleyen Tüyoxcin şampuan bile kâr etmiyordu. Kolonyalı mendil hem temizliyordu hem de tüylerini dökmüyordu.

  Yesto, Hokeyto'nun sert uyarısı karşısında sessiz kalamazdı ve bu uyarıya bir cevap yazmaya karar verdi. Geçen yıl yapılan savaşta kopardığı kertenkele kuyruğunu yazdığı notun yanına koyup, Hokeyto'ya elçi ile gönderdi.  Kopardığı bu kuruk Hokeyto'nun en büyük oğlu Panki'ye aitti ve bu durum onları bayağı kızdıracaktı.Hokeyto sahilde yengeç yuvalarını bozarken elçi yanına geldi ve notu verdi. Notu açtı ve içinden düşen kuyruğu görünce şaşırdı. Notu okumaya başladı. Yesto notta şöyle demişti:

''Geçen yıl yaptığımız Kuluçka Savaşı'nı hatırladın mı? Hani kardeşini öldürmeyip kuyruğunu kopardığım savaş... Eğer bir daha beni tehdit edersen bir tane bile kuyruklu Çarliston bırakmam. Bu adada göreceğin tek kuyruklu şey kayan yıldızlar olur.''

  Hokeyto yuvasını bozduğu yengeci rahat bırakıp evinin yolunu tuttu. Yolda can dostu bukalemun Santi'yi gördü. Daha doğrusu Santi onu gördü. Santikamufle olduğu için Hokeyto onu görememişti. Santi aynı zamanda çok bilgili bir doktordu. Akraba evliliği yapan Hokeyto'nun çocuklarından biri çift kuyruklu doğmuştu ve bu kuyruklardan birini Panki'nin kopan kuyruğunun yerine dikmişti. Santi ile biraz konuştuktan sonra yoluna devam etti.

 Eve varınca çeteyi toplayıp savaş hazırlıklarını başlattı. Tam yola çıkacakken karısı ve çocukları yolunu kesti. Neler olduğunu soran Hokeyto'ya karısı:

- Eğer Keskintüy ile savaşırsanız hasat barışı son bulur ve bütün halk aç kalır, dedi.

  Hokeyto'nun siniri hâlâ geçmemişti ama karısı haklıydı. Böyle kışkırtıcı bir mesaj için bütün halkını açlık tehlikesine atamazdı. Kararından vazgeçti ve çok sevdiği sallanan koltuğuna oturup pazıkökü çayını içmeye koyuldu. O sırada karanlık çoktan çökmüştü. Sokakta kimse kalmamıştı. Sobalar yakıldı camlar ve kapılar iyice kapandı. Dışarıdaki soğuk penceren bakınca bile içini donduruyordu.

  Akşam yemeği hazırlandı. Yemekte çarliston biber kızartması vardı. Bu Hokeyto'nun en sevdiği yemekti. Yemeğini afiyetle yedikten sonra geçen hafta batan Bitanik gemisinden sahile vuran, karakalem çizilmiş nü resimlerle dolu defteri incelemeye başladı. Biraz inceledikten sonra uykusu gelince defteri bırakıp yatağına gitti.

  Hokeyto'dan bir ses çıkmayınca Yesto oldukça şaşırmıştı. Hava çok soğuk olduğu için bu saatten sonra kimsenin gelmeyeceğini biliyordu. Yatağına giderken kardeşini sandığa kilitlediğini hatırladı ve arka odaya gidip onu sandıktan çıkardı. Bitap düşen Bistro'yu yatağına götürdükten sonra kendisi de uyumak için yatağının yolunu tuttu.

  Yesto erkenden uyandı. Mısır gevreği ve sütlü kahvaltısını yaptıktan sonra idman ocağının yolunu tuttu. İdman ocağı; Göz Dağı’nın eteklerinde bulunan ve çetesinin idmanlarını yaptığı bölgeydi. Yesto idman ocağına vardıktan sonra kimsenin idmana gelmediğini gördü. Daha erkendi çünkü tavus kuşu kuyruğunu daha tam açmamıştı. Tavus kuşunun kuyruğu tamamen açılınca idmanlar başlar.

   Bütün çete üyeleri yavaş yavaş gelmeye başlamıştı. O sırada Hokeyto ve çetesi sınırın karşı tarafında maç yapıyordu. Yesto futbolu çok seviyordu ama ilerleyen yaşı oynamasına izin vermiyordu. İç geçirerek Hokeyto’ya baktıktan sonra çetesine döndü. Ardından idman marşını söylemeye başladılar.

 

“Minderos yüce ada, savaştık yıllarca                                                                                         İhanet nedir bilmeyiz, yenilirsek elveda

 

 Deniz gece köpürür, akan kanı götürür.                                                                            

 Nice savaştan çıktık, çete yine öttürür”

 

 

  Marş bittikten sonra çete, Yesto önderliğinde saatlerce çalıştı. İdman bitince herkes evine dağıldı. Yesto eve girince ağrıyan dizleri için Hokeyto’dan aşırdığı kertenkele kuyruk yağını sürdü. Yağ diz ağrısına çok iyi geliyordu.

  Hokeyto maç yüzünden bitap düşmüştü. Sahile inip sülüklerden sırt masajı istedi. Masajı yaptırdıktan sonra biraz kendine gelmişti. Çarliston’a doğru giderken Ölü Toprak Ormanı’ndan geçmeye karar verdi. Ölü Toprak Ormanı çok tehlikeliydi ve çetesi olmadan oraya girmek başına büyük işler açabilirdi. Hokeyto’nun oraya girmesinin asıl nedeni ise kırmızı köklü Zörtük meyvesi yemekti. Bu meyveyi yiyince adeta gençleştiriyordu onu. Yesto’nun da bu kadar yaşlı ve çelimsiz olmasının asıl nedeni bu meyveyi bilmiyor olmasıydı. Hokeyto bu meyve sayesinde yaşlanmayı geciktiriyordu. Neyse ki bu sefer tehlike ile karşılaşmadan Zörtük meyvesi yemeyi başardı. Meyve sayesinde üzerindeki ölü toprağını atmış ve kendine gelmişti. Ormana bu yüzden ölü toprak adı koyulmuştu.

  Yesto kardeşinin çıkardığı sesler yüzünden tatlı uykusundan uyandı. Bistro mutfakta kahvaltı hazırlamaktaydı. Gözlerine inanamayan Yesto:

- Hayırdır böyle kahvaltı hazırlamak nerden çıktı?                                                                       - Abi artık kendimi düzeltiyorum. Eski Bistro gitti, yeni Bistro geldi. Sana layık bir kardeş olacağım.

- Başına saksı mı düştü senin, senin mi bu çizgili yüz?

  Bu konuşmalar kahvaltı masasında devam etti. Ama bu filmin sonu daha yazılmamıştı.Yesto “Bu işin içinde bir civciv tüyü var.” diye düşünürken tavus kuşunun kuyruğu çoktan açılmıştı. Bunu gören Yesto elindeki lavaş ekmeğini bıraktı ve ceketini alıp hemen idman ocağının yolunu tuttu. Daha önce idmanlara hiç geç kalmamıştı. Ocak yolu o kadar uzundu ki yaşlı hali ile oraya yetişmesi çok uzun sürdü. Ocağa vardığında gördüğü manzara onu çok sevindirmişti. Çünkü herkes çalışıyordu. Kimse kaytarmamıştı. Çalışan çeteye teşekkür ettikten sonra onlara katıldı. O sırada Hokeyto’nun büyük oğlu Panki alaycı sözlerle Yesto’yu aşağıladı. Bu sözler karşısında sinirlenen Yesto, Panki’ye saldırdı. Yesto sert bir kanat darbesi ile Panki’yi yere serdi ve daha sonra üstüne atlayıp vurmaya devam etti. Çete üyeleri onları ayırmaya çalıştılar ama tam o sırada Panki yerden aldığı taşı Yesto’nun kafasına indirdi.

  Yesto taş darbesi ile öylece yere yığılmıştı. Kafasından akan kan yerdeki küçük çiçeğe adeta hayat vermişti. Panki koşarak Çarliston’un yolunu tuttu. Çete üyelerinden bazıları ise peşine düşmüştü ama yetişememişti.  Yesto’yu kucaklayıp Hekimoğlu Harpi’nin evine götürdüler. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    

   Hekimoğlu Harpi kaynayan kazanın başında yeni bir ilaç üzerinde çalışıyordu. Tam o sırada Yesto’yu yanına getirdiler. Yesto çok kan kaybetmişti. Bütün tüyleri kan içindeydi. Sanki kırmızı bir mürekkebe batırılmış kalem gibiydi. Hekimoğlu Harpi, Yesto’yu öyle görünce elindeki kepçeyi yere atıp onu evindeki yatağa götürdü. Harpi hemen yarayı temizlemeye başladı.

  Yesto’nun kalbi o kadar yavaş atıyordu ki bir sivrisinek kanını emmeye kalksa duracaktı. Harpi yarayı temizleyip gerekli pansumanları yapmıştı. Olanları duyan Bistro daha yeni gelebilmişti. Bistro abisini öyle kanlar içinde görünce hıçkırıklara boğularak ağlamaya başladı. Hayattaki tek dostu, annesi, babası, her şeyi… Bistro çok küçük bir civcivken annesini ve babasını Çarliston çetesi ile yapılan savaşlarda kaybetmişti. Küçük yaştan beri abisi ona bakıyordu ve hayattaki en değerli varlığını kaybetmenin korkusunu ilk kez yaşıyordu. Bistro azda olsa kendine geldi ve Hekimoğlu Harpi’ye abisinin durumunu sordu. Harpi:

-Yesto çok kan kaybetmiş. Kan lazım ancak sadece kan yetmez. Kan sadece onu hayatta tutar ancak eskisi gibi ayağa kalkmasını istiyorsan Zörtük meyvesi lazım, dedi. Bistro: 

-Bumeyveyinereden bulacağım? İlk kez duyuyorum.                                                           

-Meyve Çarliston topraklarında bulunan Ölü Toprak Ormanı’nda. Ancak o orman tehlikelerle dolu. Tek başına gidersen alamazsın.

      

  Aradan saatler geçmişti. Abisine kanını veren Bistro üzerindeki halsizliğin geçmesini beklerken Zörtük meyvesini nasıl alabileceğini düşünüyordu. Kapının aralığından içeri sızan ışık Bistro’nun aklını aydınlatmıştı. Bu işi sevgilisi yani Hokeyto’nun kardeşi çözebilirdi. Yüzündeki mutluluk ile birlikte ayağa kalkıp sevdiği kızı bulmaya gitti. Sınıra varınca saka kuşuna onu çağırmasını söyledi. Saka kuşu aralarındaki iletişimi sağlıyordu.

  Sevgilisi sonunda geldi. Durumu anlatan Bistro bu meyveyi bulmak için yardım istedi. Sevgilisi:

-Abimi gizlice bir şey yerken gördüm ama ne olduğunu bilmiyorum. Bahsettiğin meyve olabilir. O ormana arada bir gider belki de o meyveyi almak için gidiyordur. Bugün de orayagideceğini söylemişti. Birazdan döner. Döndüğünde eğer meyveyi gizlice ondan alabilirsem getirir buradaki ağacın dibine koyarım, dedi.

   Bistro hava soğumaya yakın tekrar sınıra gitti. Hemen ağacın dibine baktı. Evet! Meyve oradaydı. Sevgilisi meyveyi getirmeyi başarmıştı. Mutluluktan havalara uçan Bistro meyveyi alıp Hekimoğlu'nun evine koştu. Bir yandan da "Lan kanatlarımız var uçamıyoruz. Uçamıyorsak kanatlarımız ne işe yarıyor? Ateistler açıklayın bunu." dedi.

   Bistro sonunda Hekimoğlu Harpi'nin evine varabildi. Zörtük meyvesini alan Harpi, baygın yatan Yesto'nun yanına gidip meyveden bir parça ağzına attı. Meyve bir kaç saniye sonra etkisini gösterdi. Bistro ve odadaki çete üyeleri gözlerine inanamıyordu. Yesto sanki hiçbir şey olmamış gibi ayağa kalkmıştı. Kısa bir şaşkınlıktan sonra herkes mutluluktan havalara uçtu. Bistro içinden; "Varsın kanatlarım beni uçurmasın, bu mutluluk beni uçurmaya yetti." dedi. Yesto kardeşine sarıldı ve Hekimoğlu Harpi'ye teşekkür ettikten sonra oradan ayrıldılar.

   Hokeyto olanları daha yeni öğrenebilmişti. Oğlu Panki'nin bu davranışı onu çok sinirlendirdi. Çünkü oğlu kışkırtıcı sözler söylemiş ve bir korkak gibi taş kullanmıştı. Hokeyto'nun oğlu, veliahtı bunları yapmamalıydı. Panki babasının korkusundan ortalıktan kaybolmuştu. Elbet dönüp cezasını çekecekti. Panki daha önceleri ufak tefek yaramazlıklar, hatalar yapardı ama bu seferki çok ağır olmuştu. Bir defasında Keskintüy çetesi idman yaparken yemeklerinin kazanına en acı sivri biberden koymuştu ve bütün çete üyeleri o gün su içmekten helak olmuşlardı.

   Yesto biraz uyuduktan sonra kafasını dinlemek için dereye gitmeye karar verdi. Ne zaman canı sıkılsa dereye gidip orada takılırdı. Dereye vardığında aşıklar korosunu da orada gördü. Derenin bir tarafında horozlar, diğer tarafında ise tavuklar birbirlerine maniler ile kur yaparlardı. Yesto bir ağacın gölgesine geçip kafası yerine onları dinlemeye başladı.